Popular Posts

  • ਮਨ ਆਏ ਦੀ ਗੱਲ
    ਮੈਂ ਕੀ ਸਚ ਝੂਠ ਦਾ ਨਿਤਾਰਾ ਕਰਨਾ ਮੈਂ ਕੀ ਗਿਆਨ ਦੀਆਂ ਪੰਡਾਂ ਖੋਲਣੀਆਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਸ ਕੁਝ   ਕਹਿਣਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿਓਂਕਿ ਕਹੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾ ਕੌੜੇ ਮਿਠੇ, ਖੱਟੇ ਫਿੱਕੇ...
  • ज़रा याद कर
    वो रोज़ हालांकि चंद थे मगर इश्क तो वो न झूठ था मैं जो भूला न कभी लम्हा भर ज़रा उन दिनों को तो याद कर..... तेरा देखना मुझे प्यार से तेरा ...
  • ਛੱਡ ਪਰ੍ਹੇ
    ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਤੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਵੱਖਰੀ ਵਖਰੀ ਹੋਣੀ ਹੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਧੁੱਪ ਦੇ ਆਉਣ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੀ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਹੈ ਗੁਲਦਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ...
  • कौन कहे कविता
    काग़ज़, कलम और कवि भी मैं ही मैं ही छंद हूँ, कविता भी मैं हालांकि ना कथन है कोई कोई शब्द ना कोई अर्थ कहने को कोई बात नहीं बात की कोई ज़...
  • ਉਹ ਗੀਤ
    ਮੇਰੀ ਜਿਸ ਵੀ ਕਵਿਤਾ ਚ ਤੇਰਾ ਜਿਕਰ ਹੈ ਮੇਰਾ ਖੁਦ ਦਾ ਖੌਰੇ ਕਿਉਂ ਮਘਦਾ ਫਿਕਰ ਹੈ ਇਹ ਲਗਦਾ ਹੈ ਅਲਫਾਜ਼ ਜਾਗੇ ਨਾ ਸੁੱਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਕੋਇਲ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ਮੈਂ ਅ...
  • तुझ में खो जाऊं बस तेरा हो जाऊं
    जैसे दरिया समन्दर की आगोश में खो जाए चैन से सूरज शाम के पहलू में सो जाए मेरी हसरत है मैं यूं तुझ में खो जाऊं 'तुझ से प्यार है' कह द...
  • गणतंत्र दिवस
    वो मेरे बच्चों के मूंह से रोटी छीन रहे हैं मेरे बच्चे गलियों में कागज़ बीन रहे हैं मैं उनके झंडे का जश्न मनाऊँ कैसे उनके कौमी तराने ...
  • ਯਾਰਾ ਵੇ ਲਿਖਾਰੀਆ !
    ਹੀਰਾਂ ਅਤੇ ਰਾਂਝਿਆਂ ਦੇ ਜਨਮ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੋਏ, ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰੀਤਾਂ ਬਾਰੇ ਗੀਤ ਲਿਖੀਂ ਦੋਸਤਾ ਕਿੰਨੇ ਪੁੱਤ ਜੋਗੇ ਹੋਏ ਪੂਰਨ ਜਹੇ ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਜੋਗੀਆਂ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਬਾਰੇ...
  • मैं हूँ शीशा ही मगर यक़ीनन पत्थर से नहीं डरता
    जुबान- ओ - जुम्बिश खुदा ने बक्शी मैं कुछ नहीं करता मैं हूँ शीशा ही मगर यक़ीनन पत्थर से नहीं डरता सहम-ओ-दहशत में रहा खूब जब खुद पे यकीं था...
  • थका नहीं रुका हूँ
    इक परिंदा जो असमानों में उड़ा करता था, अपने पंखों से हवाओं को रुख देता था, अपनी परवाज़ तले सूरज को छाँव करता था इक परिंदा जिसकी नज़र मे...

Friday 16 December 2011

ਉਹ ਗੀਤ

ਮੇਰੀ ਜਿਸ ਵੀ ਕਵਿਤਾ ਚ ਤੇਰਾ ਜਿਕਰ ਹੈ
ਮੇਰਾ ਖੁਦ ਦਾ ਖੌਰੇ ਕਿਉਂ ਮਘਦਾ ਫਿਕਰ ਹੈ
ਇਹ ਲਗਦਾ ਹੈ ਅਲਫਾਜ਼ ਜਾਗੇ ਨਾ ਸੁੱਤੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਕੋਇਲ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤੇ
ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਉਤਰ ਕੇ ਜਦੋਂ ਗੀਤ ਲਿਖਦਾਂ
ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿੰਨਾ ਧੁੰਦਲਾਇਆ ਦਿਖਦਾਂ
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਚ ਦੀਵਾਨਾ ਹੋ ਕੇ
ਕਰਾਂ ਮਿਹਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅੱਖੋਂ ਪਰੋਖੇ
ਜਦੋਂ ਤੇਰੀ ਉਪਮਾ ਮੈਂ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਕਰਦਾਂ
ਘੜੀ ਪਲ ਨੂੰ ਬਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਤੋਂ ਡਰਦਾਂ
ਮੇਰੇ ਸ਼ੇਅਰ ਵਿਚ ਜਦ ਵੀ ਮਹਿਕਣ ਚੁਬਾਰੇ
ਬੜੇ ਵੈਣ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਭੁੱਖਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ
ਮੈਂ ਤਿਤਲੀ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਚੋਂ ਭਰ ਕੇ ਸਿਆਹੀ
ਬੜੀ ਵਾਰ ਮੇਟੀ ਉਹ ਚੰਦਰੀ ਦੁਹਾਈ
ਮੈਂ ਮਾੜੇ ਨਿਜ਼ਾਮਾਂ ਤੋਂ, ਉੱਜੜੇ ਅਵਾਮਾਂ ਤੋਂ
ਬੜਾ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਢਿੱਡ ਦੇ ਗੁਲਾਮਾਂ ਤੋਂ
ਮੈਂ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਭੌਰਾਂ ਚ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹਾਂ ਕੱਜਦਾ
ਇਹ ਨਜਦੀਕ ਆਉਂਦੇ ਮੈਂ ਜਿੰਨਾ ਵੀ ਭੱਜਦਾਂ
ਉਹ ਨੰਗੇ ਨਿਆਣੇ ਉਹ ਬੀਮਾਰ ਮਾਂਵਾਂ
ਤੇ ਪਿਓ ਦੀਆਂ ਭਾਂਬੜ ਦੇ ਵਰਗੀਆਂ ਹਾਂਵਾਂ
ਮੈਂ ਉਹ ਗੀਤ ਅੜੀਏ ਨੀ ਕਿੱਦਾਂ ਬਣਾਵਾਂ
ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਕਿੱਦਾਂ ਮੈਂ ਇਹ ਸਚ ਲੁਕਾਂਵਾਂ
ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਹਾਂ ਤੇਰਾ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਹ ਸੀ
ਬੜਾ ਡੂੰਘਾ ਦੱਬਿਆ ਹਕੀਕਤ ਦਾ ਥੇਹ ਸੀ
ਮੈ ਜਿੰਨੀ ਮੁਹੱਬਤ ਹੈ ਅੱਜ ਤੀਕ ਕੀਤੀ
ਤਵੀਤੀ ਘੜਾ ਲੀਂ ਜੋ ਕਠਿਆਂ ਹੈ ਬੀਤੀ
ਇਹ ਬਾਕੀ ਦੀ ਰਹਿੰਦੀ  ਤੂੰ ਯਾਦਾਂ ਚ ਕੱਟ ਲੀਂ
ਚਾਹੇ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੀਂ, ਚਾਹੇ ਪਾਸਾ ਵੱਟ ਲੀਂ
ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਾ ਹੈ ਪੈਣਾ
ਹੁਣ ਉਹ ਗੀਤ ਮੈਨੂੰ ਬਨਾਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ....
Posted by at 2 comments:
Subscribe to: Posts (Atom)